នៅថ្ងៃដែលនាងបានទទួលការសម្រេចទទួលស្គាល់ការលែងលះដោយតុលាការប្រជាជនទីក្រុង នាងមិនអាចយំទៀតទេ។ ទឹកភ្នែកមិនអាចធ្វើចលនាបេះដូងបាន ពេលអារម្មណ៍ចុងក្រោយរបស់គាត់លែងមានចំពោះនាង។ ឥឡូវនេះនាងដឹងថានាងនឹងចាប់ផ្តើមជីវិតថ្មី និងលំបាកបំផុតដោយគ្មានគាត់។ នាងបានបាត់បង់គាត់ដោយសារតែការច្រណែនពិការភ្នែក។
ដោយស្រឡាញ់គ្នាតាំងពីរៀននៅវិទ្យាល័យនៅសាលាស្រុកមក សិស្សទាំងពីរនាក់ដែលពូកែខាងសិក្សា និងជាប្រធានថ្នាក់ រឹតតែតឹងតែងនឹងគ្នា ដើរទៅណាមកណាជាមួយគ្នា។ មិត្តភាពដ៏បរិសុទ្ធតាមពេលវេលាបានប្រែទៅជាស្នេហាដំបូងនៃជីវិតជាមួយនឹងការចងចាំជាច្រើន។ អ្នកទាំងពីរបានចូលសកលវិទ្យាល័យសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ហើយបន្តការសិក្សាក្នុងថ្នាក់ដូចគ្នា វាសឹងតែដូចជាព្រះបានរៀបចំទំនាក់ទំនងនេះ។ ក្រោយពីរៀនចប់មុននឹងរកការងារធ្វើបានភ្លាមៗក៏រៀបការនិងបង្កើតគ្រួសារនៅឯស្រុកកំណើត។